Տիկին Սալբին մեկն էր այն տարագրված հայերից, ովքեր ի վերջո որոշում են վերադառնալ հայրենի արմատներին՝ առերեսվելով սեփական երկրի անսպառ գաղտնիքներին, ճոխ հյուրասիրությանը, մշակութային արժեքներին:
Սալբիի լեզվով դպրոցի բեմում խոսում էին հայրենիքի հանդեպ մշտական կարոտն ու վերադառնալու անհագ ցանկությունը:
Իսկ այն, որ հայրենիքում մեր հայրենակիցները միշտ սպասված են, դա իրականություն է:
Վեցերորդցիների ներկայացումն այն մասին էր, որ հայրենիքը սիրել պետք է միշտ ու անշահախնդիր սիրով:
Իսկ էլ ինչ հայրենադարձություն առանց երաժշտության ու զվարճանքի, առանց պարերի ու ջերմության:
Ինչպես դիմավորեցին տիկին Սալբիին Հայաստանում, պատասխանը կադրերում է:
«Ազատ չմտածել նշանակում է չմտածել»։
